12 Ocak 2010

Düşün, düşün ki anne....

12 Ocak 2010
Bi mucize bekliyorum sadece...
Nereden, nasıl gelirse gelsin...


Annemi özledim... Her şeyi bırakıp kısa bir süre de olsa yanında olmak istiyorum.

Çocuk olmayı özledim ben. Gerçi o zaman da çok güzel değildi her şey. Ama mutluydum yine de. Anlamıyordum... Şimdi... O kadar çok acıyor ki içim... Kime kızmam gerektiğini de bilmiyorum. Ya da kızılacak biri olup olmadığını...


Sadece şunu biliyorum. Ben "gerçek" bir aile kurmak istiyorum. Benim çocuklarıma da yaşatmayacağım bunları... Eğer buysa olması gereken, her çocuk bunları yaşamak zorundaysa, istemiyorum ben çocuğum olmasını... 




ÇOCUKLUK AŞKI

Düşün, düşün ki anne ben daha çok küçüğüm,
Ilık ellerimden tut, beraber götür beni,
Oyuncakçıda büyük mavi bir gemi gördüm,
İşlenmiş, dalgaların köpüğüyle yelkeni.

Şu renk renk toplara bak, anne, ne güzel renk renk
Dönüyor içimde bir bayram yeri dönüyor,
Yuvarlanıyor gönlüm şu uçan toplara denk,
Bir yokuştan koşarak kalbim sana iniyor.

Kan değil, zafer akar benim savaşlarımda,
Hürriyet için ölür genç kurşun askerlerim,
İnsanlığın cenneti saklı göz yaşlarımda,
Yeni bir bahar çağı getirecek zaferim!

Korkma, korkma kaçmam ben, tahta atımla dağa,
Senden daha güzel bir dağ var mı rüyalarda?
Niçin uğraşsın küçük kuş yurdundan kaçmaya,
Yaşarken annesinin yeşerttiği kırlarda?

Kırılır, bütün iyi oyuncaklar kırılır,
Çocuk kalplerinden mi yaparlar hep onları,
Niçin oyun biterken en sonra hatırlanır,
Hatıralarımızın en tatlı oyunları?

Satılır mı zengin bir oyuncakçıda söyle,
Anne, dün okuduğun masaldaki güzel kız?
Yeter, altın bir kalbim olsun, Tanrıdan dile,
Bütün zenginliğimi verir onu alırız.

Ceyhun Atuf KANSU

1 kişi fikir şeyetmiş:

balböcükleri dedi ki...

karamsarlığı bırak.annene tez vakitte kavuşursun inşallah.azıcık polyana ol bu gün ne olurki

 
...YeniYetme... © 2008. Design by Pocket